“Var olduğumu sana hatırlatmamın önemli olacağını düşündüm”

Sevgili Kuzey Karolina Genel Meclisi (NCGA),


Birlikte geçirdiğimiz nice zamanın üzerinden birkaç yıl geçti ve dürüst olmak gerekirse seni eskisi kadar düşünmüyorum bile. Ama geçenlerde, kendini oldukça kaçınılmaz bir hale getirdin: 2 Numaralı Meclis Kanununu, benim kendi eyaletimde LGBTQ’lara ayrımcılık yapılmasına izin veren yasayı geçirerek haber kaynağımın her bir yerini kapladın.  


Yaşanan her şeyi göz önüne alarak, sana bir mektup yazıp var olduğumu hatırlatmanın ve benim gibi insanları bir kenara iterek ne kadar büyük bir kayba uğradığını fark etmeni sağlamanın önemli olacağını düşündüm.


Şimdilerde beni tanıyıp tanıyamayacağından bile emin değilim. Birbirimizi son görüşümüzden sonra çok büyüdüm. Yine de kötü muamele görmüş herkes gibi sensiz ne kadar da iyi olduğumu bilmeni istedim. Hayatımın azımsanamayacak bir bölümünde bana ve benim gibi binlerce Kuzey Karolinalıya bizim mutlu olmayı hak etmediğimizi söylüyordun. Sizler başarılı, neşeli, kendinizi gerçekleştirdiğiniz hayatlar yaşamayı hak etmiyorsunuz diyordun.


Yanıldın.


Benim gibi insanlar onurlu ve mutlu bir hayatı hak ediyor ve sensiz ben en sonunda tam da öyle bir hayata sahip olmaya başladım. Mümkün olduğunu bile bilmediğim biçimlerde büyüyorum. Bende sorun addettiğin ne varsa bağrıma basar oldum. Bir genderqueer olarak kimliğimi kutluyor, trans toplumunun bir üyesi olarak kendime kucak açıyor, aktivizmde muhteşem bir kariyer çiziyor ve kendi bedenimde hiç olmadığı kadar evimde hissediyorum. Yani özetle, sensiz ben daha mutluyum, bir zamanlar olduğumdan daha güçlüyüm.


Benim için ayakta kalmak, bir süreliğine Kuzey Karolina’dan uzaklaşıp kendimi daha verimli bir toprakta inşa etmek anlamına geldi. Sen benim arkadaşlarımı rahat bırakmayıp nefreti ve ayrımcılığı yasalarına geçirirken ben büyümekle, kendi gücümü keşfetmekle meşguldüm. Ha bugün ha yarın, bu gücü senin uzun zaman önce idrak etmiş olman gereken bir şeyi idrak etmen için kullanabiliyor olacağım. İdrak etmekte zorlandığın şey şu: Bütün Kuzey Karolinalılar onurları ve temel haklarını -hayatlarımızı olduğumuz gibi yaşamak ve bizim için hangi tuvaletin uygun olduğuna kendimiz karar vermek de dâhil olmak üzere- hak ederler.


Yani NCGA, ben bu sıralar Kuzey Karolina’da yaşamıyorum diye benden kurtulduğunu sanma. Hele hele mücadelenin bittiğini aklından bile geçirme. Bitmedi, bitirmedik. Nakka nakinta.


En derin lubunluğumla,

Jacob

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dillerden düşmeyen 12 Arapça ifade

Norveççe Öğrenmeye Nereden Başlamalı?

Norveç'in "ayıp" gençlik dizisi: Skam